ба́цечка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ба́цечка |
ба́цечкі |
| Р. |
ба́цечкі |
ба́цечкаў |
| Д. |
ба́цечку |
ба́цечкам |
| В. |
ба́цечку |
ба́цечкаў |
| Т. |
ба́цечкам |
ба́цечкамі |
| М. |
ба́цечку |
ба́цечках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ба́цечка м., ласк. ба́тенька, ба́тюшка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ба́цечка, ‑і, м.
Ласк. да бацька (у 1 знач.). // Фамільярны зварот да субяседніка. — Разумею, разумею вас, бацечка мой. Час і, так сказаць, творчае натхненне, — і Іван Антонавіч не да месца падміргнуў з-за акуляраў. Даніленка. / у іран. ужыв. — Можа, проста хварэе [Сашка] нездаровай цікавасцю, як і бацечка. І той жа Марцінок усюды хоча свой нос утачыць, — дадаў Максім. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)