Ба́хус

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ба́хус
Р. Ба́хуса
Д. Ба́хусу
В. Ба́хуса
Т. Ба́хусам
М. Ба́хусе

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

БА́ХУС

(лац. Bacchus, грэч. Backhos),

адно з імёнаў бога вінаградарства і вінаробства Дыяніса.

т. 2, с. 359

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Ба́хус ’п’яніца; высокі, мажны мужчына’ (Нас.); Бахус ’Вакх’. Укр. бахусува́тий ’той, што мае сляды п’янства’. Запазычанне з польск. Bachus ’Вакх’ (< лац. Bacchus < грэч. Βάκχος).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Bacchus [ˈbækəs] n. myth. Ба́хус (бог вінаробства);

a lover of Bacchus любі́цель вы́піць

♦

Bacchus has drowned more men than Neptune. Бахус утапіў больш людзей, чым Нептун.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ВАКХ,

Бахус, у антычнай міфалогіі адно з імён бога вінаградарства і вінаробства Дыяніса.

т. 3, с. 467

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Bacchus

[ˈbækəs]

n.

1) Myth. Ба́хус -а m. (бог віна́)

2) віно́ n. або́ гарэ́лка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Бакціха: «Калі хто видзив, як Бакциха Нямецка пива задаець…» («Энеіда навыварат»). Як думае Шаўцоў, Спрадвечнае, 32–46, бакціха па паходжанню не асабістае імя, а назва прафесіі. Яно звязана з словам Бахус ’Вакх’ або з бакшта ’вялікі куфаль для піва’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)