бастыё́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
бастыё́нны |
бастыё́нная |
бастыё́ннае |
бастыё́нныя |
| Р. |
бастыё́ннага |
бастыё́ннай
бастыё́ннае |
бастыё́ннага |
бастыё́нных |
| Д. |
бастыё́ннаму |
бастыё́ннай |
бастыё́ннаму |
бастыё́нным |
| В. |
бастыё́нны (неадуш.)
бастыё́ннага (адуш.) |
бастыё́нную |
бастыё́ннае |
бастыё́нныя (неадуш.)
бастыё́нных (адуш.) |
| Т. |
бастыё́нным |
бастыё́ннай
бастыё́ннаю |
бастыё́нным |
бастыё́ннымі |
| М. |
бастыё́нным |
бастыё́ннай |
бастыё́нным |
бастыё́нных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бастыённы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да бастыёна. Бастыённая сістэма.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бастыён, -а, мн. -ы, -аў, м.
Крапасное ўмацаванне пяцівугольнай формы.
Бастыёны Брэсцкай крэпасці.
|| прым. бастыённы, -ая, -ае.
Бастыённая сістэма.
Б. вал.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
БАСТЫЁН
(франц. bastion ад позналац. bastillio будую ўмацаванне),
пяцівугольнае ўмацаванне ў вуглах крапасной агароджы для абстрэлу мясцовасці наперадзе і ўздоўж крапасных сцен і равоў перад імі. Бастыёны паявіліся ў Італіі ў канцы 15 ст., напачатку мураваныя, з 16 ст. земляныя. Крапасны бастыён складаўся з 1 ці 2 земляных валоў для размяшчэння гармат: 1-ы быў галоўны, 2-і (узвышаўся над 1-м) наз. кавальер. Два даўжэйшыя бакі бастыёна наз. фасамі, карацейшыя — фланкамі. Фланкі двух суседніх бастыёнаў і частка крапасной сцяны паміж імі (курціна) стваралі бастыённы фронт. На Беларусі бастыёны вядомы з сярэдзіны 16 ст.
т. 2, с. 342
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ГЛУ́СКІ ЗА́МАК.
Існаваў у 16—18 ст. у Глуску Дубровіцкім (цяпер г.п. Глуск Магілёўскай вобл.). Драўляны замак быў пабудаваны на ўзвышанай частцы правага берага р. Пціч, на месцы гарадзішча эпохі ранняга жал. веку і Кіеўскай Русі. На мяжы 16—17 ст. пабудаваны новы 5-бастыённы замак, абнесены глыбокім і шырокім ровам. У Глускім замку былі цэйхгауз з ваен. рыштункам, гарнізонная казарма, студня, кухня, стайня, сажалкі. У 17 ст. пабудаваны касцёл. Тут знаходзіўся пастаянны гарнізон, меліся рамеснікі розных прафесій. У 16 ст. замак з’яўляўся важным стратэг. пунктам на шляху набегаў крымскіх татар. У нар.-вызв. вайну 1648—51 у кастр. 1648 яго занялі бел. сяляне і ўкр. казакі. Моцна пацярпеў замак і ў час вайны Расіі з Рэччу Паспалітай 1654—67. Існаваў да канца 18 ст., пасля прыйшоў у заняпад.
т. 5, с. 303
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)