басата́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. басата́
Р. басаты́
Д. басаце́
В. басату́
Т. басато́й
басато́ю
М. басаце́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

басата́ собир., ж. босяки́ мн.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

басата́, ‑ы, ДМ ‑це, ж., зб.

Лаянк. Галадранцы, басякі. Лепш не чапаў бы Харытон галадранай басаты. Баранавых. // Разм. груб. Пра хлапчукоў, якія любяць рабіць шкоду. [Дзядзька да Косціка:] — Ты чаго тут тырчыш? Мо ў хату залезці хочаш? А ну марш адсюль, басата... Арабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

басата́ ж зборн разм árme Schlúcker pl, árme Léute pl; ármes Volk; Hábenichtse pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

басо́та ж., см. басата́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

басо́та, ‑ы, ж.

Тое, што і басата. [Коля] спяваў, падыгрываючы сабе на гітары, а местачковая басота ішла ўслед, баючыся прапусціць хоць адно слова. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бося́чество ср.

1. (образ жизни) бася́цтва, -ва ср.;

2. собир. басата́, -ты́ ж., басякі́, -ко́ў мн.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)