барыто́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. барыто́нны барыто́нная барыто́ннае барыто́нныя
Р. барыто́ннага барыто́ннай
барыто́ннае		 барыто́ннага барыто́нных
Д. барыто́ннаму барыто́ннай барыто́ннаму барыто́нным
В. барыто́нны (неадуш.)
барыто́ннага (адуш.)		 барыто́нную барыто́ннае барыто́нныя (неадуш.)
барыто́нных (адуш.)
Т. барыто́нным барыто́ннай
барыто́ннаю		 барыто́нным барыто́ннымі
М. барыто́нным барыто́ннай барыто́нным барыто́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

барыто́нны муз. барито́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

барыто́нны, ‑ая, ‑ае.

Уласцівы барытону. Барытонная партыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

барыто́н, -а і -у, мн. -ы, -аў, м.

1. -у. Мужчынскі голас, сярэдні паміж басам і тэнарам,

2. -а. Спявак з такім голасам.

3. -а. Духавы або струнны музычны інструмент сярэдняга рэгістра і тэмбру.

|| прым. барыто́навы, -ая, -ае і барыто́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

барито́нный барыто́нны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

барыто́навы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і барытонны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

barytonowy

барытонавы, барытонны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

baritone

[ˈbærətoʊn]

1.

n.

барыто́н -у m. (го́лас, асо́ба, інстру́мант)

2.

adj.

барыто́навы, барыто́нны (па́ртыя)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)