барні́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. барні́т
Р. барні́ту
Д. барні́ту
В. барні́т
Т. барні́там
М. барні́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

барні́т, -ту м., мин. борни́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

барні́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Каштоўная медная руда, сульфід медзі і жалеза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Барніт (мінерал) 2/154; 7/118

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

барні́т

[ад ням. J. Born = прозвішча аўстр. мінералога (1742—1791)]

багатая медная руда, сульфід медзі і жалеза.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

борни́т мин. барні́т, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Стракатая медная руда, гл. Барніт

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)