бард, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Паэт і музыкант, выканаўца ўласных песень.

|| прым. ба́рдаўскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ба́рд

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ба́рд ба́рды
Р. ба́рда ба́рдаў
Д. ба́рду ба́рдам
В. ба́рда ба́рдаў
Т. ба́рдам ба́рдамі
М. ба́рдзе ба́рдах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бард м., поэт. бард

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бард ист. бард, род. ба́рда м.; поэт. бая́н, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бард, ‑а, М ‑дзе, м.

Спявак-паэт старажытных кельцкіх плямёнаў; у вобразным ужыванні — наогул паэт, пясняр. Узышоў зноў ясны месяц На лады ўсе перапеты У вершах даўніх і сучасных Бардаў, песняроў, паэтаў. Танк.

[Кельц. bard.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

БАРД

(англ. bard),

спявак-казачнік у стараж. кельцкіх плямёнаў; у сярэднявеччы (гал. чынам у Ірландыі, Уэльсе, Шатландыі) — прафес. паэт-спявак, вандроўны ці прыдворны. Пад уласны акампанемент на кроце (струнны шчыпковы інструмент) выконвалі гераічныя песні-балады, баявыя, рэліг. і сатыр. песні, элегіі і інш. У наш час бардам наз. аўтара і выканаўцу аўтарскай песні.

т. 2, с. 306

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

бард м Bárde m -n, -n, Líedermacher m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бард

(кельц. bard)

1) паэт-спявак у старажытных кельтаў;

2) аўтар і выканаўца аўтарскай песні;

3) перан. паэт.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

бард

(фр. barde, ад кельц. bardes = спявак)

1) паэт-спявак у старажытных кельтаў;

2) паэт і музыкант, выканаўца ўласных песень.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

бард-ро́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. бард-ро́к
Р. бард-ро́ку
Д. бард-ро́ку
В. бард-ро́к
Т. бард-ро́кам
М. бард-ро́ку

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)