барбамі́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. барбамі́л
Р. барбамі́лу
Д. барбамі́лу
В. барбамі́л
Т. барбамі́лам
М. барбамі́ле

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

барбамі́л, -лу м., фарм. барбами́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

барбамі́л, ‑у, м.

Снатворны сродак з групы барбітуратаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Барбаміл 2/147, 533; 3/484; 11/486

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

барбамі́л

[ад барб(ітураты) + гр. amylon = крухмал]

снатворны сродак з групы барбітуратаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

барбами́л фарм. барбамі́л, -лу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)