баранта́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. баранта́
Р. баранты́
Д. баранце́
В. баранту́
Т. баранто́й
баранто́ю
М. баранце́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

баранта́ ж., уст., юр. баранта́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

баранта́ уст., юр. баранта́, -ты́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

баранта́

(цюрк. baranta)

сярэднеазіяцкі звычай самавольнага захопу жывёлы або іншай маёмасці, каб прымусіць уладальніка задаволіць пэўныя прэтэнзіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)