баране́т

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. баране́т баране́ты
Р. баране́та баране́таў
Д. баране́ту баране́там
В. баране́та баране́таў
Т. баране́там баране́тамі
М. баране́це баране́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

баране́т м. бароне́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

баране́т, ‑а, М ‑неце, м.

Дваранскі тытул у Англіі, які займае прамежкавую ступень паміж ніжэйшым і вышэйшым дваранствам. // Асоба, якая мае гэты тытул.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

баране́т

(англ. baronet, ад фр. baron = барон)

дваранскі тытул у Англіі, сярэдні паміж вьппэйшым і ніжэйшым дваранствам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

бароне́т баране́т, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

baronet [ˈbærənət] n. баране́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Bart [bɑ:t] скар. ад Baronet баране́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)