Verbum

анлайнавы слоўнік

бара́ж

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бара́ж, -жу́ м., в разн. знач. барра́ж

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бара́ж, ‑у, м.

Спец.

1. Загарода ў паветры ў выглядзе паднятых і прывязаных стальнымі тросамі аэрастатаў, якая перашкаджае палёту самалётаў праціўніка.

2. Сукупнасць сродкаў загароды супраць надводных і падводных караблёў.

3. Збудаванне ў выглядзе падпорнай сценкі на горных участках чыгункі для аховы яе ад размыву.

[Фр. barrage.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бара́ж

(фр. barrage)

1) загарода ў паветры з прывязаных стальнымі тросамі аэрастатаў, якая перашкаджае палёту самалётаў праціўніка;

2) сукупнасць сродкаў загароды супраць надводных і падводных караблёў;

3) падпорная сценка на горных участках чыгункі для аховы яе ад размыву.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

барра́ж спец. бара́ж, -жу́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

barrage

[bəˈrɑ:ʒ]

n., esp. Brit., Milit.

1) бара́ж -у́ m., сканцэнтрава́ны абстрэ́л, канана́да f.

2) [ˈbɑ:rɪdʒ] гаць f. (у рацэ́)

v.t.

баражы́раваць, абстрэ́льваць з артыле́рыі

v.i.

быць пад артылеры́йскім агнём

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)