Баравых А. Я. 2/131

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Баравы́я

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

мн.
-
Н. Баравы́я
Р. Баравы́х
Д. Баравы́м
В. Баравы́я
Т. Баравы́мі
М. Баравы́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

баравы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. баравы́ барава́я бараво́е баравы́я
Р. бараво́га бараво́й
бараво́е		 бараво́га баравы́х
Д. бараво́му бараво́й бараво́му баравы́м
В. баравы́ (неадуш.)
бараво́га (адуш.)		 бараву́ю бараво́е баравы́я (неадуш.)
баравы́х (адуш.)
Т. баравы́м бараво́й
бараво́ю		 баравы́м баравы́мі
М. баравы́м бараво́й баравы́м баравы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бараві́ца, ‑ы, ж.

Лясная трава, якая расце па нізкіх мясцінах і па берагах баравых азёр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)