бапты́ст
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
бапты́ст |
бапты́сты |
| Р. |
бапты́ста |
бапты́стаў |
| Д. |
бапты́сту |
бапты́стам |
| В. |
бапты́ста |
бапты́стаў |
| Т. |
бапты́стам |
бапты́стамі |
| М. |
бапты́сце |
бапты́стах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
бапты́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.
Паслядоўнік хрысціянскай секты, які прапаведуе хрышчэнне ў сталым узросце і адмаўляе некаторыя абрады і догматы царквы.
|| ж. бапты́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.
|| прым. бапты́сцкі, -ая, -ае.
Баптысцкая секта.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бапты́ст м., рел. бапти́ст
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бапты́ст, ‑а, М ‑сце, м.
Паслядоўнік баптызму.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бапты́ст м рэл Baptíst m -en, -en
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
бапты́ст
(лац. baptista, ад гр. baptistes = хрысціцель)
паслядоўнік баптызму.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
бапты́ст
(англ. baptist < лац. baptista, ад гр. baptistes = хрысціцель)
паслядоўнік баптызму.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
бапти́ст бапты́ст, -та м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бапты́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Жан. да баптыст.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)