банды́тка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. банды́тка банды́ткі
Р. банды́ткі банды́так
Д. банды́тцы банды́ткам
В. банды́тку банды́так
Т. банды́ткай
банды́ткаю		 банды́ткамі
М. банды́тцы банды́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

банды́тка ж. банди́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

банды́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да бандыт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

банды́тка ж Bandítin f -, -nen, Räuberin f -, -nen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

банды́т, -а, М -ды́це, мн. -ы, -аў, м.

Удзельнік банды; узброены разбойнік.

Мацёры б.

|| ж. банды́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. банды́цкі, -ая, -ае.

Бандыцкая куля.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

банди́тка банды́тка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)