банда́рка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. банда́рка
Р. банда́ркі
Д. банда́рцы
В. банда́рку
Т. банда́ркай
банда́ркаю
М. банда́рцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

банда́рка ж., разг., см. бо́ндарства

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

банда́рка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.

Разм. Тое, што і бондарства. Ілья Раманавіч — сын бедняка. Узімку ходзіць з цэпам да багацеяў малаціць, а то займаецца бандаркай. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cooperage

[ˈku:pərɪdʒ]

n.

1) бо́ндарства n., банда́рка f.

2) банда́рня f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)