Балівійцы 7/429

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

баліві́йцы, ‑аў; адз. балівіец, ‑війца, м.; балівійка, ‑і, ДМ ‑війцы; мн. балівійкі, ‑віек; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Балівіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

баліві́йка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. баліві́йка баліві́йкі
Р. баліві́йкі баліві́ек
Д. баліві́йцы баліві́йкам
В. баліві́йку баліві́ек
Т. баліві́йкай
баліві́йкаю		 баліві́йкамі
М. баліві́йцы баліві́йках

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

баліві́ец,

гл. балівійцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

баліві́йка,

гл. балівійцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

баліві́ец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. баліві́ец баліві́йцы
Р. баліві́йца баліві́йцаў
Д. баліві́йцу баліві́йцам
В. баліві́йца баліві́йцаў
Т. баліві́цам баліві́йцамі
М. баліві́йцу баліві́йцах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)