балява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; незак.

1. Спраўляць баль; удзельнічаць у балі.

2. Разгульна жыць (разм.).

Б. тыднямі.

|| наз. балява́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

балява́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. балю́ю балю́ем
2-я ас. балю́еш балю́еце
3-я ас. балю́е балю́юць
Прошлы час
м. балява́ў балява́лі
ж. балява́ла
н. балява́ла
Загадны лад
2-я ас. балю́й балю́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час балю́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

балява́ць несов. пирова́ть, пи́ршествовать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

балява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; незак.

1. Спраўляць баль; удзельнічаць у балі. Пан, аддаўшы загад аканому, ехаў з паняю баляваць у бліжэйшы маёнтак. Чарот. // Разм. Сабраўшыся кампаніяй, выпіваць, весяліцца. Карчма стаяла пры вялікай дарозе. У базарныя дні тут да раніцы балявалі мужыкі з далёкіх вёсак. Асіпенка.

2. Разм. Весці разгульнае жыццё ў папойках. Гаспадары маёнтка тыднямі балявалі ў Варшаве і Брэсце, не думаючы ні пра бядоту тутэйшых сялян, ні пра сваіх парабкаў. «Полымя».

3. перан. Пагард. Чыніць нястрымны разгул, спраўляць перамогу над кім‑н. (пра сілы вайны, рэакцыі). / у перан. ужыв. І здаецца тады, што кружыць, гуляе, балюе на балоце нячыстая сіла. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

балява́ць разм zéchen vi, schmáusen vi

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пирова́ть несов. балява́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пи́ршествовать несов., уст. банкетава́ць, балява́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

carouse [kəˈraʊz] v. балява́ць; банкетава́ць; п’я́нстваваць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

адбалява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак.

Кончыць баляваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забалява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак.

Пачаць баляваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)