Verbum

анлайнавы слоўнік

балява́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

балява́нне ср. пир м., пи́ршество, пирова́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

балява́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. баляваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

балява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; незак.

1. Спраўляць баль; удзельнічаць у балі.

2. Разгульна жыць (разм.).

Б. тыднямі.

|| наз. балява́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

о́ргія, -і, мн. -і, -гій, ж.

Разгульнае, разбэшчанае баляванне (у антычныя часы — абрадавае святкаванне ў гонар бога віна і вінаробства).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пирова́нье балява́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

feast [fi:st] n. свя́та; баль, балява́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вакхана́лія, ‑і, ж.

1. У Старажытным Рыме — свята ў гонар бога віна і весялосці Вакха.

2. перан. Разгульнае баляванне; оргія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пія́тыка ’п’янства’, ’банкетаванне, баляванне’ (Нас.; навагр., Сл. ПЗБ). З польск. pijatyka ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вакхана́лія ’разгульнае баляванне, оргія’ (КТС). З рус. вакханалия (Крукоўскі, Уплыў, 76). Параўн. Рудніцкі, 1, 297.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)