бальша́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Вялікая дарога (у адрозненне ад прасёлачнай).

Праляглі бальшакі з бярозавымі прысадамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бальша́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бальша́к бальшакі́
Р. бальшака́ бальшако́ў
Д. бальшаку́ бальшака́м
В. бальша́к бальшакі́
Т. бальшако́м бальшака́мі
М. бальшаку́ бальшака́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бальша́к, -ка́ м. больша́к, столбова́я доро́га, больша́я доро́га

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бальша́к, ‑а, м.

Вялікая (у адрозненне ад прасёлачнай) дарога; шлях. [Рыгор] спыніўся прыкладна за кіламетр ад вёскі, там, дзе ад бальшака адгаліноўваецца палявая дарога на Бугры. М. Ткачоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бальша́к м (дарога) Lándstraße f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Бальша́к ’дарога’. Гл. бо́льшы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бальша́к Вялікая грунтавая дарога (БРС).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

highway [ˈhaɪweɪ] n. бальша́к; аўтастра́да; шаша́; магістра́ль;

the Highway Code пра́вілы даро́жнага ру́ху (у Брытаніі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Háuptstraße

f -, -n гало́ўная ву́ліца; шлях, магістра́ль, бальша́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

gościniec

м.

1. гасцінец, бальшак, тракт;

2. уст. гасцінец, падарунак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)