бальзамі́навы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
бальзамі́навы |
бальзамі́навая |
бальзамі́навае |
бальзамі́навыя |
| Р. |
бальзамі́навага |
бальзамі́навай
бальзамі́навае |
бальзамі́навага |
бальзамі́навых |
| Д. |
бальзамі́наваму |
бальзамі́навай |
бальзамі́наваму |
бальзамі́навым |
| В. |
бальзамі́навы (неадуш.)
бальзамі́навага (адуш.) |
бальзамі́навую |
бальзамі́навае |
бальзамі́навыя (неадуш.)
бальзамі́навых (адуш.) |
| Т. |
бальзамі́навым |
бальзамі́навай
бальзамі́наваю |
бальзамі́навым |
бальзамі́навымі |
| М. |
бальзамі́навым |
бальзамі́навай |
бальзамі́навым |
бальзамі́навых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
бальзамі́навы бальзами́новый, бальзами́нный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бальзамі́навы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да бальзаміны.
2. у знач. наз. бальзамі́навыя, ‑ых. Сямейства двухдольных раздзельнапялёсткавых раслін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бальзамі́на, -ы, ж. і бальзамі́н, -а, м.
Садовая і пакаёвая расліна сямейства бальзамінавых з яркімі ружовымі кветкамі.
Радуе вока б.
|| прым. бальзамі́навы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бальзами́новый бальзамі́навы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
БАЛЬЗАМІ́Н
(Impatiens),
род кветкавых раслін сям. бальзамінавых. Каля 400—750 відаў. Пашыраны пераважна ў трапічнай Азіі і Афрыцы, нямногія — у Еўропе і Амерыцы. На Беларусі 4 віды: бальзамін звычайны (Impatiens noli-tangere) — мясцовы, расце ў сырых лясах, на забалочаных участках, уздоўж рэк і ручаёў; драбнакветкавы (Impatiens parviflora) — занесены, добра натуралізаваўся ў прыродных раслінных згуртаваннях; залозісты (Impatiens glandulifera) — здзічэлая расліна, натуралізуецца на сметніках; бальзамінавы, або садовы (Impatiens balsamina), вырошчваецца як кветкава-дэкар. і пакаёвая культура.
Пераважна аднагадовыя травяністыя расліны з валасніковістымі каранямі. Сцябло голае, галінастае, сакаўное, празрыстае. Лісце чаргаванае, простае, тонкае, без прылісткаў. Кветкі жоўтыя, чырвоныя, фіялетавыя і інш. колераў, зігаморфныя. Калякветнік двайны; чашачка з пялёсткападобнай шпоркай. Плод пераважна сакаўная шматнасенная падоўжаная каробачка (пры дакрананні лёгка раскрываецца і насенне з сілай раскідваецца). Лек., фарбавальныя і дэкар. расліны.
т. 2, с. 265
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)