бало́нчык

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бало́нчык бало́нчыкі
Р. бало́нчыка бало́нчыкаў
Д. бало́нчыку бало́нчыкам
В. бало́нчык бало́нчыкі
Т. бало́нчыкам бало́нчыкамі
М. бало́нчыку бало́нчыках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бало́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Спецыяльная пасудзіна для вадкасцей ці газаў.

Газавы б.

2. Гумавая аўтамабільная або іншая камера, якая напаўняецца паветрам.

Залатаны б.

3. Абалонка аэрастата, дырыжабля, якая напаўняецца газам (спец.).

|| памянш. бало́нчык, -а, мн. -і, -аў, м. (да 1 знач.).

|| прым. бало́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

spray can [ˈspreɪˌkæn] n. аэразо́льны бало́нчык

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

canister [ˈkænɪstə] n.

1. бляша́нка з ве́чкам для ча́ю, ка́вы і г.д.

2. бало́нчык;

a tear-gas ca nister бало́нчык са слёзатачы́вым га́зам

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)