ба́лка​I техн. бэ́лька, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ба́лка​II ж. (овраг) яр, род. я́ра м., лагчы́на, -ны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Балка́, гл. Такамбаеў А

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

балка

Том: 1, старонка: 184.

img/01/01-184_0890_Балка.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Ба́лка 1 ’бэлька’ (Сцяшк. МГ), ужо ў ст.-бел. (Гіст. лекс., 115), балкі бярвенні, якія кладуцца ўпоперак зруба ў верхнім вянку’ (Інстр. I), ба́лка ’перакладзіна, якою замацоўваюць кроквы’ (Лысенка, ССП). Рус. ба́лка (з XV ст.), укр. ба́лка (з XVIII ст.; < рус.). Запазычанне з с.-н.-ням. balke ’тс’. Фасмер, 1, 115. Можна лічыць, што бел. і ўкр. формы з рус. мовы (параўн. Шанскі, 1, Б, 24). Параўн. бэ́лька, ба́лька.

Ба́лка 2 ’роў, яма’. Гл. баліна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ба́лка

1. Роў (Калінк.).

2. Гразкая яма на дарозе; гразкая дарога (Рэч.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

кран-ба́лка кран-бэ́лька, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бэ́лька ж., стр. ба́лка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кран-бэ́лька ж. кран-ба́лка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

таўро́вы тавро́вый;

○ ~вая бэ́лька — тавро́вая ба́лка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)