балансі́рны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
балансі́рны |
балансі́рная |
балансі́рнае |
балансі́рныя |
| Р. |
балансі́рнага |
балансі́рнай
балансі́рнае |
балансі́рнага |
балансі́рных |
| Д. |
балансі́рнаму |
балансі́рнай |
балансі́рнаму |
балансі́рным |
| В. |
балансі́рны (неадуш.)
балансі́рнага (адуш.) |
балансі́рную |
балансі́рнае |
балансі́рныя (неадуш.)
балансі́рных (адуш.) |
| Т. |
балансі́рным |
балансі́рнай
балансі́рнаю |
балансі́рным |
балансі́рнымі |
| М. |
балансі́рным |
балансі́рнай |
балансі́рным |
балансі́рных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
балансі́рны, ‑ая, ‑ае.
Які мае дачыненне да балансіра.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
балансі́р, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Доўгі шост, пры дапамозе якога балансёр захоўвае раўнавагу на канаце.
2. Дэталь у машыне, механізме, якая перадае рух ад адной часткі да другой.
|| прым. балансі́рны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)