бала́канне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. бала́канне
Р. бала́кання
Д. бала́канню
В. бала́канне
Т. бала́каннем
М. бала́канні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бала́канне ср., разг.

1. (действие) бала́канье, каля́канье;

2. разгово́ры мн.; болтовня́ ж.; балагу́рство

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бала́канне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. балакаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бала́канне гл. балбатня

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

балагу́рство бала́канне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бала́канье бала́канне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

красноба́йство бала́канне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

растаба́ры мн., сущ., прост. бала́канне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Schäkeréi

f -, -en жарт, бала́канне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

каля́канье бала́канне, -ння ср.; гандзю́ранне, -ння ср.; гавэ́нджанне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)