балабо́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. балабо́нка балабо́нкі
Р. балабо́нкі балабо́нак
Д. балабо́нцы балабо́нкам
В. балабо́нку балабо́нак
Т. балабо́нкай
балабо́нкаю		 балабо́нкамі
М. балабо́нцы балабо́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

балабо́нка ж., разг. болту́нья, пустоме́ля, балабо́лка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

балабо́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жан. да балабон (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

балабо́н, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

1. Кругленькі званочак у выглядзе шарыка.

2. перан. Балбатун, пустаслоў.

|| ж. балабо́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)