бако́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. бако́ўка бако́ўкі
Р. бако́ўкі бако́вак
Д. бако́ўцы бако́ўкам
В. бако́ўку бако́ўкі
Т. бако́ўкай
бако́ўкаю		 бако́ўкамі
М. бако́ўцы бако́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

бако́ўка, -і, ДМ -ко́ўцы, мн. -і, -ко́вак, ж.

Бакавы пакойчык у хаце; бакавая прыбудова пры чым-н.

Спаць у бакоўцы.

|| прым. бако́вачны, -ая, -ае.

Баковачнае акно.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бако́ўка ж., разг. бокова́я ко́мната, бокову́шка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бако́ўка, ‑і, ДМ ‑коўцы; Р мн. ‑ковак; ж.

Разм. Бакавы пакойчык у хаце; бакавая прыбудова пры чым‑н. [Дубравец] падаў госцю руку, затрымаў яго ў дзвярах, вярнуўся загасіць у сваім пакоі святло і тады ўжо запрасіў госця за сабой у бакоўку. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бако́ўка ж

1. (пакойчык) Nébenzimmer n -s, -;

2. (прыбудова) Séitenflügel m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бокову́ша обл. (боковая комната) бако́ўка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bokówka

ж. бакавы пакой; бакоўка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

бакаву́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Разм. Тое, што і бакоўка. Лабановіч ціхенька падаўся ў сваю бакавушку. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бокову́шка бако́ўка, -кі ж.; (жилая пристройка) обл. прыбудо́ва, -вы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

камо́ра, -ы, мн. -ы, -мо́р, ж.

1. Халоднае памяшканне пры хаце для захоўвання запасаў ежы, адзення і іншых хатніх рэчаў.

Злажыць сала і мяса ў камору.

2. Бакоўка ў вясковай хаце, дзе спяць.

Дзеці спалі ў каморы.

3. Кантрольны пункт лясніцтва (уст.).

|| памянш. камо́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж. (да 1 і 2 знач.); прым. камо́рачны, -ая, -ае і камо́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)