бакаву́шка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
бакаву́шка |
бакаву́шкі |
| Р. |
бакаву́шкі |
бакаву́шак |
| Д. |
бакаву́шцы |
бакаву́шкам |
| В. |
бакаву́шку |
бакаву́шкі |
| Т. |
бакаву́шкай
бакаву́шкаю |
бакаву́шкамі |
| М. |
бакаву́шцы |
бакаву́шках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
бакаву́шка ж., разг. бокову́шка, бокова́я ко́мната
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бакаву́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.
Разм. Тое, што і бакоўка. Лабановіч ціхенька падаўся ў сваю бакавушку. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)