бай¹, ба́я, мн. ба́і, ба́яў, м. (гіст.).

У Сярэдняй Азіі: буйны землеўладальнік або ўласнік жывёлы.

|| прым. ба́йскі, -ая, -ае.

Байскія землі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ба́й

‘пагалоска, паданне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ба́й ба́і
Р. ба́я ба́яў
Д. ба́ю ба́ям
В. ба́й ба́і
Т. ба́ем ба́ямі
М. ба́і ба́ях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бай², Ба́я і ба́ю, мн. ба́і, ба́яў, м. (разм.).

1. (з вялікай літары) Ба́я. Міфічная істота дзіцячага фальклору, якая расказвае байкі, казкі.

Ішоў Б. па сцяне.

2. ба́ю. Гаворка.

Вось бачыце, не слухалі майго баю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ба́й

‘багач; гаварун, пустамеля’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ба́й ба́і
Р. ба́я ба́яў
Д. ба́ю ба́ям
В. ба́я ба́яў
Т. ба́ем ба́ямі
М. ба́ю ба́ях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бай I м., дорев. бай, бога́ч

бай II м. (мифическое существо) ска́зочник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бай​I бай, род. ба́я м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бай​II;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бай ​1, бая, м.

У дарэвалюцыйны час у Сярэдняй Азіі — буйны землеўладальнік; багач. Ён [Джамбул] калісьці дзяўчыну-красуню кахаў, Тлусты бай яго ластаўку сілай забраў. Панчанка.

бай ​2, бая, м.

Разм.

1. Міфічная істота дзіцячага фальклору, якая расказвае байкі, казкі. Бег бай па сцяне ў чырвоным жупане. З нар.

2. Гаварун, пустамеля.

3. Пагалоска, паданне. Ходзіць вецер долам Лёгкаю паходкай І вядзе свой бай. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бай

(цюрк. baj)

буйны землеўладальнік у дарэвалюцыйнай Сярэд. Азіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Бай ’багацей’. Рус., укр. бай. Запазычанне з цюрк. моў (bai ’багаты’). Гл. Фасмер, 1, 106. Шанскі (1, Б, 11) лічыць, што крыніцай запазычання была татарская мова. Параўн. яшчэ Дзмітрыеў, Тюрк. эл., 18.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)