ба́ечнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто расказвае байкі.

Слухаць баечніка.

|| ж. ба́ечніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ба́ечнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ба́ечнік ба́ечнікі
Р. ба́ечніка ба́ечнікаў
Д. ба́ечніку ба́ечнікам
В. ба́ечніка ба́ечнікаў
Т. ба́ечнікам ба́ечнікамі
М. ба́ечніку ба́ечніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ба́ечнік м.

1. баснопи́сец;

2. ска́зочник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ба́ечнік, ‑а, м.

Той, хто расказвае байкі. [Лабановіч:] — І сярод усяе гэтае абстаноўкі вы будзеце слухаць апавяданне якога-небудзь баечніка-дзеда аб падзеях мінулага, дзе праўда і фантазія пераплятаюцца ў дзіўных злучэннях. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ба́ечнік м Fábeldichter m -s, - (які складае байкі); Mä́rchenerzähler m -s, - (які расказвае байкі)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ба́ечніца, ‑ы, ж.

Жан. да баечнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

storyteller

[ˈstɔri,telər]

n.

1) апавяда́льнік -а m., апавяда́льніца f.

2) ка́зачнік, ба́ечнік -а, бай -я m.

3) informal вы́думшчык -а m.; плятка́р -а́ m., плятка́рка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)