бадня́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
бадня́к |
баднякі́ |
| Р. |
бадняка́ |
бадняко́ў |
| Д. |
бадняку́ |
бадняка́м |
| В. |
бадня́к |
баднякі́ |
| Т. |
бадняко́м |
бадняка́мі |
| М. |
бадняку́ |
бадняка́х |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
бадня́к, ‑а, м.
Абл. Корч ад зваленага ў ваду дрэва. А перад хатай, на вуліцы, Зырка палаў смалісты бадняк, корч вялікай сасны, абкладзены дрывамі. Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)