багаты́рка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. багаты́рка багаты́ркі
Р. багаты́ркі багаты́рак
Д. багаты́рцы багаты́ркам
В. багаты́рку багаты́рак
Т. багаты́ркай
багаты́ркаю		 багаты́ркамі
М. багаты́рцы багаты́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

багаты́рка ж. бога́чка, богате́йка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

багаты́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Жан. да багатыр (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bogaczka

ж. багатырка, багацейка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

бога́чка бага́чка, -кі ж., багаты́рка, -кі ж., багаце́йка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

богате́йка разг. багаце́йка, -кі ж., багаты́рка, -кі ж., бага́чка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спа́дкі, ‑аў; адз. няма.

Разм. Маёмасць, якая пасля смерці ўладальніка пераходзіць у карыстанне каго‑н. Калі ж Фэлькі не стала, дык хвалёная багатырка Марыля мігам прыджгала ў Цімкавічы па бацькавы спадкі. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)