багамо́лка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. багамо́лка багамо́лкі
Р. багамо́лкі багамо́лак
Д. багамо́лцы багамо́лкам
В. багамо́лку багамо́лак
Т. багамо́лкай
багамо́лкаю		 багамо́лкамі
М. багамо́лцы багамо́лках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

багамо́лка ж. богомо́лка, стра́нница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

багамо́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Жан. да багамолец. [Андржаяка:] Па дарозе я спаткаў Ці то ўбогую, ці проста багамолку. Клімковіч. Дзве старыя бярозы, як багамолкі, высяцца абапал брамы. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

багамо́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Чалавек, які многа моліцца, ажыццяўляе багамолле.

2. Драпежнае насякомае атрада тараканападобных з прыстасаванымі для хапання пярэднімі канечнасцямі.

|| ж. багамо́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

багамо́лец, -льца, мн. -льцы, -льцаў, м.

Тое, што і багамол (у 1 знач.).

|| ж. багамо́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак.

|| прым. багамо́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

богомо́лка багамо́лка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dewotka

ж.

1. багамолка;

2. ханжа, святоша (жанчына)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

стра́нница

1. вандро́ўніца, -цы ж., падаро́жная, -най ж., падаро́жніца, -цы ж.;

2. уст. багамо́лка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

worshipper

[ˈwɜ:rʃəpər]

n.

1) пакло́ньнік, прыхі́льнік -а m.

2) мале́льнік -а, багамо́лец-ьца m., багамо́лка f.; прыхаджа́нін -а m., прыхаджа́нка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

pilgrim

[ˈpɪlgrɪm]

n.

1) пілігры́м -а m.; пало́мнік -а m., пало́мніца f.; багамо́лец-ьца m., багамо́лка f.

2) вандро́ўнік, падаро́жнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)