бабрало́ў
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
бабрало́ў |
бабрало́вы |
| Р. |
бабрало́ва |
бабрало́ваў |
| Д. |
бабрало́ву |
бабрало́вам |
| В. |
бабрало́ва |
бабрало́ваў |
| Т. |
бабрало́вам |
бабрало́вамі |
| М. |
бабрало́ве |
бабрало́вах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
бабрало́ў, -ло́ва м. боброло́в
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бабрало́ў, ‑лова, м.
Той, хто займаецца адловам баброў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)