бабо́вішча, -а, н.

Месца, дзе рос боб.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Бабо́вішча

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Бабо́вішча
Р. Бабо́вішча
Д. Бабо́вішчу
В. Бабо́вішча
Т. Бабо́вішчам
М. Бабо́вішчы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бабо́вішча

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бабо́вішча бабо́вішчы
Р. бабо́вішча бабо́вішч
бабо́вішчаў
Д. бабо́вішчу бабо́вішчам
В. бабо́вішча бабо́вішчы
Т. бабо́вішчам бабо́вішчамі
М. бабо́вішчы бабо́вішчах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бабо́вішча ср. ме́сто, где рос боб

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бабо́вішча, ‑а, н.

Участак поля, на якім рос боб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Бабовішча (в., Віцебская вобл.) 1/215

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)