назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
| бабко́вых | |
| бабко́вым | |
| бабко́вымі | |
| бабко́вых |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
| бабко́вых | |
| бабко́вым | |
| бабко́вымі | |
| бабко́вых |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
бабко́вы
прыметнік, адносны
| бабко́вы | бабко́вая | бабко́вае | ||
| бабко́вага | бабко́вай бабко́вае |
бабко́вага | бабко́вых | |
| бабко́ваму | бабко́вай | бабко́ваму | бабко́вым | |
| бабко́вы ( бабко́вага ( |
бабко́вую | бабко́вае | бабко́вых ( |
|
| бабко́вым | бабко́вай бабко́ваю |
бабко́вым | бабко́вымі | |
| бабко́вым | бабко́вай | бабко́вым | бабко́вых | |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
бабко́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Прыгатаваны, атрыманы з бабкоў.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)