аўтахро́м

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. аўтахро́м
Р. аўтахро́му
Д. аўтахро́му
В. аўтахро́м
Т. аўтахро́мам
М. аўтахро́ме

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аўтахро́м, -му м. автохро́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аўтахро́м

(ад аўта- + хром)

фотапласцінка для каляровага здымка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

автохро́м аўтахро́м, -му м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)