аўтаста́рт
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
аўтаста́рт |
аўтаста́рты |
| Р. |
аўтаста́рту |
аўтаста́ртаў |
| Д. |
аўтаста́рту |
аўтаста́ртам |
| В. |
аўтаста́рт |
аўтаста́рты |
| Т. |
аўтаста́ртам |
аўтаста́ртамі |
| М. |
аўтаста́рце |
аўтаста́ртах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
аўтаста́рт, -ту м. автоста́рт
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
аўтаста́рт
(ад аўта- + старт)
узлёт планёра пры дапамозе самаходнай лябёдкі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
автоста́рт аўтаста́рт, -ту м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)