аўтама́тчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Рабочы, які абслугоўвае аўтамат (у 1 знач.).

2. Баец, узброены аўтаматам (у 2 знач.).

|| ж. аўтама́тчыца, -ы, мн. -ы, -чыц (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аўтама́тчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аўтама́тчык аўтама́тчыкі
Р. аўтама́тчыка аўтама́тчыкаў
Д. аўтама́тчыку аўтама́тчыкам
В. аўтама́тчыка аўтама́тчыкаў
Т. аўтама́тчыкам аўтама́тчыкамі
М. аўтама́тчыку аўтама́тчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аўтама́тчык м., в разн. знач. автома́тчик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аўтама́тчык, ‑а, м.

1. Рабочы, які абслугоўвае аўтамат (у 1 знач.). Токар-аўтаматчык.

2. Баец, узброены аўтаматам (у 2 знач.). Голуб памятаў, як паласнула шэра-зялёную нямецкую калону першая чарга яго аўтаматчыкаў... Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўтама́тчык м.

1. вайск. Maschínenpistolenschütze m -en, -en, MP(i)-schütze m;

2. тэх. разм. (наладчык) Automáteneinrichter m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

автома́тчик в разн. знач. аўтама́тчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

fizylier

м. вайск. аўтаматчык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ВА́ШЧАНКА Аляксей Ягоравіч

(каля 1920, в. Воската Гарадоцкага р-на Віцебскай вобл. — 5.9.1942),

герой Вял. Айч. вайны. Вызначыўся на Сталінградскім фронце. 5.9.1942 аўтаматчык Вашчанка ў крытычны момант бою, калі праціўнік адкрыў кулямётны агонь з замаскіраванага дзота, з воклічам «За Радзіму!» кінуўся на дзот і закрыў сваім целам амбразуру. Пасмяротна ўзнаг. ордэнам Леніна.

т. 4, с. 48

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)