аўтамабілі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто займаецца аўтамабілізмам.

|| ж. аўтамабілі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. аўтамабілі́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аўтамабілі́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аўтамабілі́ст аўтамабілі́сты
Р. аўтамабілі́ста аўтамабілі́стаў
Д. аўтамабілі́сту аўтамабілі́стам
В. аўтамабілі́ста аўтамабілі́стаў
Т. аўтамабілі́стам аўтамабілі́стамі
М. аўтамабілі́сце аўтамабілі́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аўтамабілі́ст м. автомобили́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аўтамабілі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто займаецца аўтамабілізмам; вадзіцель аўтамабіля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

автомобили́ст аўтамабілі́ст, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

motorist [ˈməʊtərɪst] n. аўтамабілі́ст

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

аўтамабілі́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да аўтамабіліст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прафесіяна́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які займаецца чым-н. як прафесіяй (у адрозненне ад аматара).

Аўтамабіліст-п.

Фатограф-п.

|| ж. прафесіяна́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

automobilista

м. аўтамабіліст

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

motorist

[ˈmoʊtərɪst]

n.

аўтамабілі́ст -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)