назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| аўтадзі́ны | ||
| аўтадзі́на | аўтадзі́наў | |
| аўтадзі́ну | аўтадзі́нам | |
| аўтадзі́ны | ||
| аўтадзі́нам | аўтадзі́намі | |
| аўтадзі́не | аўтадзі́нах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
(ад аўта- +
1) машына для пераўтварэння сілы пераменнага току ў сілу пастаяннага току;
2) радыёпрыёмнік з дадатнай зваротнай сувяззю для прыёму тэлеграфных сігналаў і прывядзення ў дзеянне аўтаматычных прыстасаванняў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)