аўтаго́л
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
аўтаго́л |
аўтагалы |
| Р. |
аўтаго́ла |
аўтагало́ў |
| Д. |
аўтаго́лу |
аўтагалам |
| В. |
аўтаго́л |
аўтагалы |
| Т. |
аўтаго́лам |
аўтагаламі |
| М. |
аўтаго́ле |
аўтагалах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
samobójczy
samobójcz|y
самагубны;
gol ~y (bramka ~a) спарт. гол у свае вароты; аўтагол
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
strzał, ~u
м.
1. стрэл;
celny strzał — трапны стрэл;
strzał długi (krótki) — пералёт (недалёт);
2. горн. выбух;
3. спарт. удар; кідок;
oddać strzał — ударыць па варотах;
strzał samobójczy — аўтагол; гол у свае вароты;
4. шахм. зняцце фігуры праціўніка
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)