аўды́тар

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аўды́тар аўды́тары
Р. аўды́тара аўды́тараў
Д. аўды́тару аўды́тарам
В. аўды́тара аўды́тараў
Т. аўды́тарам аўды́тарамі
М. аўды́тару аўды́тарах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аўды́тар м. ауди́тор

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аўды́тар м. Wírtschaftsprüfer m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

аўды́тар

(лац. auditor = слухач)

1) вучань у некаторых навучальных установах, якога настаўнік прызначае для выслухоўвання ўрокаў іншых вучняў, 2) член царкоўнага суда ў Вялікім княстве Літоўскім, які выконваў функцыі следчага;

3) асоба або фірма, якая правярае стан гаспадарчай дзейнасці акцыянернай кампаніі на аснове кантракта, заключанага з кіраўніцтвам гэтай кампаніі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Аўды́тар (КТС), ст.-бел. авдитор (1670) ’член царкоўнага суда’ (Булыка, Запазыч.), ’старшы вучань у класе, які выслухоўвае ўрокі таварышаў’ (Грыг.). Запазычана праз польск. audytor або непасрэдна з лац. auditor ’слухач, суддзя, што вядзе допыт’, магчыма, паўторнае запазычанне ў беларускую літаратурную мову з рус. аудитор. Параўн. Рыхардт, Poln., 31.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аўды́тар

(лац. auditor = слухач)

1) вучань у некаторых навучальных установах (напр. у духоўных вучылішчах), прызначаны настаўнікам выслухваць урокі іншых вучняў;

2) гіст. член царкоўнага суда ў Вялікім княстве Літоўскім;

3) асоба або фірма, якая правярае стан фінансава-гаспадарчай дзейнасці акцыянернай кампаніі.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

ауди́тор аўды́тар, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

auditor [ˈɔ:dɪtə] n.

1. аўды́тар, рэвізо́р, фіна́нсавы кантралёр

2. во́льны слуха́ч (каледжа, універсітэта)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

księgowy

1. бухгалтарскі;

kontroler (rewident) księgowy — аўдытар;

2. м. бухгалтар; аўдытар;

гл. buchalter

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

auditor

[ˈɔdətər]

n.

1) аўды́тар -а, рэвізо́р -а m., фіна́нсавы кантралёр

2) слуха́ч -а́ m.

3) во́льны слуха́ч на ўнівэрсытэ́це

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)