аэра́тар
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
аэра́тар |
аэра́тары |
| Р. |
аэра́тара |
аэра́тараў |
| Д. |
аэра́тару |
аэра́тарам |
| В. |
аэра́тар |
аэра́тары |
| Т. |
аэра́тарам |
аэра́тарамі |
| М. |
аэра́тары |
аэра́тарах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
аэра́тар м., мет. аэра́тор
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
аэра́тар
(ад фр. aeration = аэрацыя, ад гр. aer = паветра)
машына для праветрывання парашковых рэчываў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
аэра́тор мест. аэра́тар, -ра м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)