аэрана́ўт, -а, М -ўце, мн. -ы, -аў, м.

Паветраплавальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аэрана́ўт

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аэрана́ўт аэрана́ўты
Р. аэрана́ўта аэрана́ўтаў
Д. аэрана́ўту аэрана́ўтам
В. аэрана́ўта аэрана́ўтаў
Т. аэрана́ўтам аэрана́ўтамі
М. аэрана́ўце аэрана́ўтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аэрана́ўт м. аэрона́вт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аэрана́ўт, ‑а, М ‑наўце, м.

Паветраплавальнік.

[Ад грэч. aēr — паветра і nautes — мараплавец.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аэрана́ўт м. A¦eronáut m -en, -en, Lúftschiffer m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

аэрана́ўт

(ад аэра- + -наўт)

паветраплавальнік.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

піло́т-аэрана́ўт

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. піло́т-аэрана́ўт піло́ты-аэрана́ўты
Р. піло́та-аэрана́ўта піло́таў-аэрана́ўтаў
Д. піло́ту-аэрана́ўту піло́там-аэрана́ўтам
В. піло́та-аэрана́ўта піло́таў-аэрана́ўтаў
Т. піло́там-аэрана́ўтам піло́тамі-аэрана́ўтамі
М. піло́це-аэрана́ўце піло́тах-аэрана́ўтах

Крыніцы: tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

піло́т-аэрана́ўт, пілота-аэранаўта, М пілоце-аэранаўце, м.

Пілот, які лятае на паветраных шарах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піло́т-аэрана́ўт

(ад пілот + аэранаўт)

пілот, які лятае на паветраных шарах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аэрона́вт аэрана́ўт, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)