ашчэ́р, -у, м.

Выскал; рот з вышчаранымі зубамі.

Драпежны а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ашчэ́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ашчэ́р ашчэ́ры
Р. ашчэ́ру ашчэ́раў
Д. ашчэ́ру ашчэ́рам
В. ашчэ́р ашчэ́ры
Т. ашчэ́рам ашчэ́рамі
М. ашчэ́ры ашчэ́рах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ашчэ́р, -ру м., см. вы́скал

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)