ашпэ́ціць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ашпэ́чу |
ашпэ́цім |
| 2-я ас. |
ашпэ́ціш |
ашпэ́ціце |
| 3-я ас. |
ашпэ́ціць |
ашпэ́цяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
ашпэ́ціў |
ашпэ́цілі |
| ж. |
ашпэ́ціла |
| н. |
ашпэ́ціла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
ашпэ́ць |
ашпэ́цьце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
ашпэ́ціўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Ашпэ́ціць, ашпэ́чываць ’зганіць, збрыдзіць’ (Нас.), ошпэтаты ’пераўзыйсці, абставіць’ (Клім.), ст.-бел. ошпетити ’зганіць’ з 1690 г. (Нас. гіст.), укр. ошпетити. Запазычана з польск. oszpecić ’зрабіць брыдкім, зганіць; забрудзіць’ ці cамастойна ўтворана ад шпэціць ’ганіць, псаваць, брыдзіць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)