ашальмава́ць гл. шальмаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ашальмава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ашальму́ю ашальму́ем
2-я ас. ашальму́еш ашальму́еце
3-я ас. ашальму́е ашальму́юць
Прошлы час
м. ашальмава́ў ашальмава́лі
ж. ашальмава́ла
н. ашальмава́ла
Загадны лад
2-я ас. ашальму́й ашальму́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час ашальмава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ашальмава́ць сов., разг. ошельмова́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ашальмава́ць, ‑мую, ‑муеш, ‑муе; зак., каго.

Разм.

1. Беспадстаўна аб’явіць нягоднікам, шэльмай; зняславіць каго‑н. [Лабановіч:] — Не, брат Янка, нельга доўга заставацца на адным месцы, бо яно цябе заесць і ашальмуе. Няхай жыве вандроўніцтва! Колас.

2. Ашукаць, падмануць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ашальмава́ць разм. blamíeren vt, entéhren vt, blóßstellen аддз. vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ашальмава́ць ’абакрасці, абабраць пры дапамозе ашуканства’ (Шат.). Да шальмаваць, шэльма (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

шальмава́ць, -му́ю, -му́еш, -му́е; -му́й; -мава́ны; незак. (разм.).

1. каго (што). Ганьбаваць, знеслаўляць.

Ш. сумленнага чалавека.

2. Весці сябе несумленна ў якой-н. справе; хітрыць.

Ш. у картачнай гульні.

|| зак. ашальмава́ць, -му́ю, -му́еш, -му́е; -му́й; -мава́ны.

|| наз. шальмава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ошельмова́ть сов., разг. ашальмава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ашальмава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад ашальмаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Schelm

m -(e)s, -e разм. шэ́льма, махля́р

kléiner ~ — дураслі́вец, гарэ́за

j-n zum ~ máchen — ашальмава́ць каго́-н.

◊ den ~ im Nácken sítzen háben — быць вядо́мым жартаўніко́м [гарэ́зай]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)