ачышча́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ачышча́льны |
ачышча́льная |
ачышча́льнае |
ачышча́льныя |
| Р. |
ачышча́льнага |
ачышча́льнай ачышча́льнае |
ачышча́льнага |
ачышча́льных |
| Д. |
ачышча́льнаму |
ачышча́льнай |
ачышча́льнаму |
ачышча́льным |
| В. |
ачышча́льны (неадуш.) ачышча́льнага (адуш.) |
ачышча́льную |
ачышча́льнае |
ачышча́льныя (неадуш.) ачышча́льных (адуш.) |
| Т. |
ачышча́льным |
ачышча́льнай ачышча́льнаю |
ачышча́льным |
ачышча́льнымі |
| М. |
ачышча́льным |
ачышча́льнай |
ачышча́льным |
ачышча́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ачышча́льны
1. (служащий для очистки) очи́стный;
~ныя прыстасава́нні — очистны́е приспособле́ния;
2. уст. очисти́тельный;
~ная ахвя́ра — очисти́тельная же́ртва
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ачышча́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Прызначаны для ачысткі чаго‑н. Ачышчальная машына.
2. перан. Які прыносіць дараванне, ачышчэнне. За актам ачышчальнай помсты пачалося канчатковае прасвятленне Тварыцкага. Перкін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дрэна́жна-ачышча́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дрэна́жна-ачышча́льны |
дрэна́жна-ачышча́льная |
дрэна́жна-ачышча́льнае |
дрэна́жна-ачышча́льныя |
| Р. |
дрэна́жна-ачышча́льнага |
дрэна́жна-ачышча́льнай дрэна́жна-ачышча́льнае |
дрэна́жна-ачышча́льнага |
дрэна́жна-ачышча́льных |
| Д. |
дрэна́жна-ачышча́льнаму |
дрэна́жна-ачышча́льнай |
дрэна́жна-ачышча́льнаму |
дрэна́жна-ачышча́льным |
| В. |
дрэна́жна-ачышча́льны (неадуш.) дрэна́жна-ачышча́льнага (адуш.) |
дрэна́жна-ачышча́льную |
дрэна́жна-ачышча́льнае |
дрэна́жна-ачышча́льныя (неадуш.) дрэна́жна-ачышча́льных (адуш.) |
| Т. |
дрэна́жна-ачышча́льным |
дрэна́жна-ачышча́льнай дрэна́жна-ачышча́льнаю |
дрэна́жна-ачышча́льным |
дрэна́жна-ачышча́льнымі |
| М. |
дрэна́жна-ачышча́льным |
дрэна́жна-ачышча́льнай |
дрэна́жна-ачышча́льным |
дрэна́жна-ачышча́льных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сушы́льна-ачышча́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
сушы́льна-ачышча́льны |
сушы́льна-ачышча́льная |
сушы́льна-ачышча́льнае |
сушы́льна-ачышча́льныя |
| Р. |
сушы́льна-ачышча́льнага |
сушы́льна-ачышча́льнай сушы́льна-ачышча́льнае |
сушы́льна-ачышча́льнага |
сушы́льна-ачышча́льных |
| Д. |
сушы́льна-ачышча́льнаму |
сушы́льна-ачышча́льнай |
сушы́льна-ачышча́льнаму |
сушы́льна-ачышча́льным |
| В. |
сушы́льна-ачышча́льны (неадуш.) сушы́льна-ачышча́льнага (адуш.) |
сушы́льна-ачышча́льную |
сушы́льна-ачышча́льнае |
сушы́льна-ачышча́льныя (неадуш.) сушы́льна-ачышча́льных (адуш.) |
| Т. |
сушы́льна-ачышча́льным |
сушы́льна-ачышча́льнай сушы́льна-ачышча́льнаю |
сушы́льна-ачышча́льным |
сушы́льна-ачышча́льнымі |
| М. |
сушы́льна-ачышча́льным |
сушы́льна-ачышча́льнай |
сушы́льна-ачышча́льным |
сушы́льна-ачышча́льных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ачы́сціць, ачы́шчу, ачы́сціш, ачы́сціць; ачы́шчаны; зак.
1. гл. чысціць.
2. што. Зрабіць чыстым па саставе.
А. спірт.
3. што. Аслабаніць ад каго-, чаго-н.
А. залу.
А. горад ад прышэльцаў.
4. Апаражніць, з’еўшы ўсё (разм.).
А. міску кашы.
5. каго-што. Абакрасці (разм.).
Зладзеі ачысцілі кватэру.
6. Зрабіць чыстым у маральных адносінах.
А. сумленне (перан.).
|| незак. ачышча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. ачы́стка, -і, ДМ -тцы, ж. і ачышчэ́нне, -я, н.
Для ачысткі сумлення (каб супакоіцца; разм.); прым. ачышча́льны, -ая, -ае. Ачышчальныя прыстасаванні.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
очисти́тельный ачышча́льны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
очи́стный ачышча́льны;
очи́стные приспособле́ния ачышча́льныя прыстасава́нні.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
purgative
[ˈpɜ:rgətɪv]
1.
n.
ачышча́льны сро́дак (лек)
2.
adj.
слабі́цельны, ачышча́льны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)