ачапі́ць, ачаплю́, ачэ́піш, ачэ́піць; ачэ́плены; зак., каго-што.

Акружыць з мэтай аховы або спынення доступу куды-н.

А. плошчу.

|| незак. ачапля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. ачапле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ачапі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ачаплю́ ачэ́пім
2-я ас. ачэ́піш ачэ́піце
3-я ас. ачэ́піць ачэ́пяць
Прошлы час
м. ачапі́ў ачапі́лі
ж. ачапі́ла
н. ачапі́ла
Загадны лад
2-я ас. ачапі́ ачапі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час ачапі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ачапі́ць сов. оцепи́ть;

а. пло́шчу — оцепи́ть пло́щадь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ачапі́ць, ачаплю, ачэпіш, ачэпіць; зак., што.

Акружыць, размясціцца ланцугом вакол каго‑, чаго‑н., закрываючы выхады, перагароджваючы доступ куды‑н., да чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ачапі́ць ábsperren vt, ábriegeln vt; umzíngeln vt, éinschließen* vt (вуліцу)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

*Ачапі́ць, очэпі́ць ’павесіць, начапіць, надзець’ (КСТ). Да чапіць, чапаць (гл.).

Ачапі́ць ’акружыць’ (КТС). Ад чэп ’ланцуг’, як рус. оцепить ад цепь.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

оцепи́ть сов. ачапі́ць, акружы́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ачэ́плены оце́пленный; см. ачапі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ачапля́ць несов. оцепля́ть; см. ачапі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ачапля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да ачапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)