ачапле́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. ачапле́нне
Р. ачапле́ння
Д. ачапле́нню
В. ачапле́нне
Т. ачапле́ннем
М. ачапле́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ачапле́нне ср. оцепле́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ачапле́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. ачапляць — ачапіць.

2. Група, атрад узброеных людзей, якія ачапілі каго‑, што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ачапле́нне н. Umzíng(e)lung f -, Ábsperrung f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ачапі́ць, ачаплю́, ачэ́піш, ачэ́піць; ачэ́плены; зак., каго-што.

Акружыць з мэтай аховы або спынення доступу куды-н.

А. плошчу.

|| незак. ачапля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. ачапле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

оцепле́ние ачапле́нне, -ння ср., акружэ́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ábsperrung

f -, -en

1) ачапле́нне

2) агаро́джа, бар’е́р

3) адасо́бленасць, ізаля́цыя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Umstellung

I Úmstellung

f -, -en

1) перастано́ўка

2) перабудо́ва, пераключэ́нне, пераво́д (auf А – на што-н.)

2) матэм. падстано́ўка

II Umstéllung

f -, -en ачапле́нне, акружэ́нне, абла́ва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)